De ‘bijtelling’ is het spraakgebruik voor de waardering van het loon in natura voor het gebruik van een auto van de zaak. Dit loon wordt via een vast percentage belast, het zogenaamde ‘autokostenforfait’.
Iedereen die een auto ter beschikking gesteld heeft gekregen van de werkgever, krijgt in principe te maken met die bijtelling bij het inkomen. Er is op dit punt geen verschil tussen door de werkgever gekochte of geleaste auto’s.
De bijtelling wordt bij werknemers tot het belaste loon gerekend. De werkgever draagt hierover loonbelasting en premies af.
Ondernemers krijgen ook een bijtelling voor privégebruik van de auto als de auto tot het vermogen van de onderneming behoort. In principe komen dan alle autokosten in aftrek op de winst. Maar als de ondernemer de auto ook voor privédoeleinden gebruikt, wordt de aftrek van de kosten deels gecorrigeerd door een privéonttrekking (de ‘bijtelling’) weer bij de winst te tellen.
Het is mogelijk om voor de bijtelling gebruik te maken van de tegenbewijsregeling.
Ook voor vrachtauto’s en motorfietsen kan de werknemer een bijtelling krijgen. De bijtelling is dan echter geen vast percentage.
Als je als werknemer de auto zelf koopt, maar alle autokosten (onderhoud, brandstof, verzekering, financieringslasten e.d.) door de werkgever worden vergoed, is er fiscaal in principe ook sprake van een door de werkgever ter beschikking gestelde auto. Ook dan krijgt je als werknemer een bijtelling voor het privégebruik van de auto. Een privéleasecontract in combinatie met een mobiliteitsbudget blijft in principe buiten de bijtelling.