Voor de heffing van loonbelasting over vergoedingen en verstrekkingen aan werknemers, geldt de zogenaamde werkkostenregeling. Dit betreft een vereenvoudiging van de ingewikkelde regels in de loonbelasting en komt er in de kern op neer dat (afgezien van specifieke vrijstellingen, zoals de reiskostenvergoeding van € 0,19 per kilometer) per saldo 1,7% of 1,18% van de totale loonsom belastingvrij mag worden vergoed. Daarboven is door de werkgever een eindheffing verschuldigd. Deze regeling is verplicht voor alle werkgevers.
Een vergoeding voor parkeerkosten voor een auto van de zaak, anders dan bij de eigen woning van de werknemer, is onder de werkkostenregeling in principe onbelast als intermediaire kosten. Dat zijn kosten die de werknemer voorschiet voor de werkgever. De kosten van een parkeervergunning bij de woning zijn alleen intermediaire kosten als deze vergunning kentekengebonden is.
Als een werknemer € 0,19 per afgelegde reiskilometer ontvangt voor zakelijke reizen in zijn privéauto, moet deze forfaitaire vergoeding ook de parkeerkosten van de zakelijke reizen dekken. Als een werknemer naast deze kilometervergoeding een afzonderlijke vergoeding voor externe parkeerkosten ontvangt, kan de werkgever dit bij de werkkostenregeling onder de vrije ruimte van 1,7% of 1,18% brengen, waardoor deze vergoeding onbelast is bij de werknemer. Voor zover de vrije ruimte wordt overschreden, is de werkgever 80% eindheffing verschuldigd.
Bij gebruik van een eigen auto is het ter beschikking stellen van parkeergelegenheid bij een werkplek onbelast.